Brdo Bubanj, na južnoj periferiji Niša, nije samo zelena oaza i izletište — to je mesto koje u sebi nosi jednu od najtragičnijih i najpotresnijih priča iz istorije ovog kraja. Tokom Drugog svetskog rata, upravo na Bubnju su nacističke okupacione snage streljale više od 10.000 ljudi: civila, zarobljenika, žena, dece, boraca otpora i intelektualaca.
Većina streljanih dovođena je iz logora na Crvenom krstu, jednog od prvih nacističkih koncentracionih logora u okupiranoj Jugoslaviji. Ljudi su bez suđenja izvođeni na Bubanj, gde su im životi brutalno okončavani — u tišini, daleko od očiju javnosti, ali ne i od istorije.
Nakon oslobođenja, Nišlije nisu zaboravile stradale. Na Bubnju je 1963. godine podignut monumentalni Spomen-park „Bubanj“, čije su tri monumentalne pesnice — rad hrvatskog vajara Ivana Sabolića — postale simbol borbe, otpora i dostojanstva. Svaka pesnica predstavlja jednu grupu žrtava: muškarca, ženu i dete, jasno poručujući da je zlo fašizma pogodilo sve.
Danas, Bubanj je mesto sećanja, poštovanja i tihe opomene. Učenici niških škola, udruženja građana i poštovaoci istorije redovno posećuju memorijalni kompleks, polažu cveće i uče o tragičnim događajima koji su oblikovali istoriju Niša i Srbije.
Bubanj nas podseća da je sloboda skupo plaćena, ali i da se zaborav ne sme dopustiti. Mesta poput ovog ne smeju biti samo deo turističkih mapa, već i trajni podsetnik na vrednosti koje danas uživamo zahvaljujući hrabrosti i žrtvi prethodnih generacija.
